Co robi ochrona, kiedy dzieje się coś podejrzanego?

Wyobraź sobie: jesteś w pracy, idziesz korytarzem, a kątem oka widzisz kogoś obcego.
Nie ma identyfikatora, trzyma jakiś karton, wygląda na skupionego.
Myślisz sobie: „Pewnie jakiś technik.” I idziesz dalej.

A teraz wyobraź sobie, że ta osoba… właśnie weszła do Twojej serwerowni, zostawiła tam coś, czego nikt nie zauważył i zniknęła.

Cichy bohater czy strażnik rutyny?

Ochrona obiektu – czy to magazyn, fabryka, biurowiec – zazwyczaj jest obecna. Widzisz kogoś przy wejściu, czasem z radiem, czasem przed monitorem.
Ale kiedy dochodzi do realnego zagrożenia, to nie wygląd jest ważny. Liczy się jedno pytanie:

Czy wiedzą, co robić, gdy coś zaczyna „śmierdzieć”?

Bo najczęściej nie chodzi o włamywacza w kominiarce

Większość sytuacji nie zaczyna się od biegu, alarmu i krzyku.
Zaczyna się... cicho. Dyskretnie. Czasem wręcz banalnie.

Oto kilka przykładów z prawdziwych testów, które przeprowadziliśmy:

• ktoś bez identyfikatora chodzi między halą a biurami,

• ktoś robi zdjęcia planu ewakuacyjnego przy windzie,

• ktoś podaje się za pracownika z zewnętrznej firmy, „przyszedł na zgłoszenie”,

• ktoś grzecznie prosi o wpuszczenie – bo „zapomniał karty”.

I co się dzieje?
Zazwyczaj… nic.

Dlaczego?

Bo ochrona to też człowiek.
A ludzie – z przyzwyczajenia, rutyny, zmęczenia – potrafią nie zauważyć tego, co widać gołym okiem.
Albo nie chcą „robić problemu”. Albo po prostu zakładają, że wszystko jest w porządku, bo przecież nic się nie stało.

Aż się stanie.

Ciekawostka: kiedy intruz ma największe szanse?

Z naszych testów wynika, że największa szansa na skuteczne wejście pojawia się wtedy, gdy:

• zaczyna się zmiana zmian (czyli rano albo popołudniu),

• ktoś ma „profesjonalny wygląd” – narzędziówka, clipboard, bluza z logiem technicznym,

• wygląda na pewnego siebie i nie pyta – działa.

Ludzie podświadomie nie kwestionują osób, które „pasują do obrazka”.

A co powinna zrobić dobra ochrona?

Nie, nie zatrzymać z krzykiem i nie przewrócić na ziemię.
Wystarczy spokojnie zapytać: „Kogo Pan szuka?”, zapisać obserwację, zgłosić nietypową sytuację.
I mieć z tyłu głowy: jeśli coś wygląda inaczej niż zwykle – to może nie być przypadek.

Po co o tym wszystkim piszemy?

Bo to właśnie sprawdzamy w ramach audytów Black Vector.
Nie tylko, czy działają czujki, alarmy i kamery, ale czy człowiek – ochroniarz, recepcjonista, pracownik – zauważy, że coś jest nie tak.

Bo najbardziej niebezpieczne ataki to te, które nie wyglądają jak ataki.

Ile razy przeszedłbyś obok kogoś, kto nie wygląda na intruza… ale nim jest?
My to sprawdzamy. Żebyś Ty nie musiał się przekonywać po fakcie.